W Polsce pierwsze zawody samolotowe odbyły się w 1919 w Poznaniu, tam też w tym samym roku, został założony pierwszy Aeroklub Polski. Również w 1919 Polak Jan Nagórski dokonał pionierskiego lotu w obszarach arktycznych.
Rejestr wyczynów polskich pilotów sportowych rozpoczyna Bolesław Orliński. Wraz z mechanikiem Leonem Kubiakiem w 1926 roku na samolocie Breguet XIX wykonał przelot Warszawa-Tokio-Warszawa o długości 23000 km.
W 1931 roku Stanisław Skarżynski z Adamem Markiewiczem wykonują na samolocie PZL L-2 lot dookoła Afryki, przemierzając w powietrzu 25 700 km.
A już rok później Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura na samolocie RWD-6 zwyciężają w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych Challenge w Berlinie, pokonując Niemców, Francuzów, Anglików, Włochów i Czechosłowaków.
W 1932 r. Jerzy Drzewiecki na samolocie RWD-7 bije rekord wysokości wynikiem 6023 m.
Maj rok 1933 – Skarżyński na samolocie RWD-5 bis startuje z St. Louis w Senegalu do lotu przez Atlantyk. Po 20 godzinach lotu ląduje w Brazylii, ustanawiając rekord odległości przelotu wynikiem 3582 km.
W 1934 r w Warszawie na kolejnym Challenge’u Polacy na samolotach RWD-9 odnieśli podwójne zwycięstwo, zdobywając miejsca pierwsze – Jerzy Bajan i drugie Stanisław Płonczyński.
Po zwycięstwie w Challenge 1934 gen. Berbecki, prezes LOPP, postanowił przeznaczyć środki finansowe na powszechne szkolenie lotnicze młodzieży, a nie na kosztowny udział w kolejnych zawodach. W latach 1935-39 w Aeroklubach i Cywilnych Szkołach Pilotów wyszkolono ponad 1500 pilotów.
Druga wojna światowa przyczyniła się do zawieszenia lotnictwa sportowego, na rzecz lotnictwa wojskowego. Po wojnie pierwsze zawody samolotowe odbyły się 1946 roku w Bielsku.
Dla lotnictwa sportowego pracowali też konstruktorzy. Lotnicze Zakłady Doświadczalne LWD w Łodzi rozpoczęły produkcję samolotów Szpak, Żak, Junak i Zuch konstrukcji Tadeusza Sołtyka.
W Warszawie pod kierownictwem Franciszka Misztala utworzono Centralne Studium Samolotowe CSS. Zespół ten zbudował i oblatał prototypy CSS-10, 11, 12 i licencyjnego Po-2 (CSS-13). CSS było też zaczątkiem odtworzenia zakładów PZL i Instytutu Lotnictwa. Utworzono zakłady PZL w Mielcu, Wrocławiu, gdzie powstały Bies, Iskra, Kos, Wilga, Kruk, Dromader oraz silniki lotnicze i osprzęt.
Poziom polskich pilotów samolotowych jest bez wątpienia jednym z najwyższych w świecie o czym świadczy ilość zdobytych tytułów mistrzów świata i Europy. Dotychczas nasi reprezentanci w mistrzostwach świata i Europy zdobyli ponad 171 medali.
Do największych osiągnięć należy zaliczyć I Igrzyska Lotnicze w Turcji w 1997 roku, w którym piloci samolotowi jeszcze raz udowodnili, że należą do ścisłej czołówki światowej elity. Zwycięstwo tam osiągnięte było bezapelacyjne. Zdobyto komplet medali 3 indywidualnie i złoty medal drużynowo.
Mistrzostwa świata w nowej Zelandii w 1999 roku potwierdziły, że polscy piloci nie stracili impetu medalowego. Pomimo nie najlepszego sprzętu jaki mieli do dyspozycji wywalczyli dwa złote medale, jeden indywidualnie i jeden drużynowo. Kolejnym sukcesem było zdobycie mistrzowskiego tytułu indywidualnie i drużynowo na Rajdowych Mistrzostwach Świata we Włoszech w 1999 roku.
W roku 2000 podczas mistrzostw świata w lataniu precyzyjnym w Szwecji piloci samolotowi zdobyli brązowy medal indywidualnie i złoty medal drużynowo.
Ważnym wydarzeniem w sporcie samolotowym był rok 2001. II Igrzyska Lotnicze – Hiszpania. Reprezentacja pilotów samolotowych powraca z dwoma medalami złotymi i jednym medale srebrnym
Wyniki osiągnięte na mistrzostwach świata w lataniu precyzyjnym w Chorwacji i na rajdowych mistrzostwach Europy w Czechach w 2002 roku były także rewelacyjne. Zdobyto łącznie 5 medali, jeden złoty, 3 srebrne i 1 brązowy.
Do ścisłej czołówki naszych reprezentantów należy zaliczyć takich pilotów jak: Janusz Darocha, który od 1985 roku utrzymuje się w wysokiej formie, mając w swoim dorobku 28 medali zdobytych – indywidualnie. W karierze sportowej jest czterokrotnym mistrzem świata w lataniu precyzyjnym i czterokrotnym w lataniu rajdowym. Został także czterokrotnym mistrzem Europy w lataniu precyzyjnym. Jego osiągnięcia sportowe nie mają sobie równych nie tylko w kraju ale także w rankingu światowym.
Wśród polskich multimedalistów poza Jauszem Darochą należy wymienić: Krzysztofa Wieczorka i Wacława Nycza – trzykrotnych mistrzów świata w lataniu precyzyjnym, Włodzimierza Skalika – trzykrotnego medalistę mistrzostw świata w lataniu precyzyjnym w tym jeden tytuł mistrzowski, Krzysztofa Lenartowicz i Wacława Wieczorka.
Udane występy sportowe należą także do braci Wieczorków. W lataniu rajdowym są najlepsi na świecie, o czym dobrze wiedzą koledzy i zagraniczni rywale. Oni bowiem dominowali na igrzyskach lotniczych w Turcji 1997 roku. Triumfowali również na mistrzostwach świata, zdobywając najcenniejsze krążki do swojej kolekcji.
Pozostali kadrowicze tacy jak: Zbigniew Chrząszcz, Ryszard Michalski to ścisła czołówka reprezentacji Aeroklubu Polskiego. Krzysztof Wieczorek, który z racji wieku należy do najmłodszych braci Wieczorków odniósł cenne zwycięstwo na mistrzostwa Europy w lataniu precyzyjnym w Austrii 2003 roku zdobywając złoty medal – indywidualnie. Drużyna natomiast uplasowała się na drugim miejscu tuż za rewelacyjnie spisującymi się Czechami.
Osiąganie światowych wyników jest niezwykle trudne i wymaga od ścisłej czołówki kadry narodowej dużych umiejętności, determinacji i zaangażowania w proces szkolenia. Zdobywanie medali i zaszczytnych tytułów mistrzowskich nie przychodzi łatwo i ogromnym wsparciem są trenerzy. Twórcą tych sukcesów jest bez wątpienia trener kadry Zdzisław Dudzik. Po jego śmierci, opiekę nad kadrą i kształceniem nowych pilotów rajdowych przejął Andrzej Osowski.
SAMOLOTOWA REPREZENTACJA POLSKI
POLISH NATIONAL FLYING TEAM